چند روز پیش سالگرد فاجعه غم انگیز پرواز 655
بندرعباس به دبی بود. این حادثه در سال 67 اتفاق افتاد و 290 کشته به همراه داشت. به نظر
من صرف نظر از همه دیدگاه های سیاسی و با در نظر گرفتن ابعاد انسانی این حادثه،
این فاجعه ضربه بزرگی به غرور ملی ایرانیان است. اگر در یک جمله بخواهم این حادثه
را خلاصه کنم اینگونه خواهد شد :"یک هواپیمای مسافربری ایران در خاک ایران
مورد حمله قرار گرفت و ایرانیان هیچ کاری جز عربده کشی در شهرهای ایران نکردند."
از آنجا که سقوط پرواز 655 هفتمین حادثه بزرگ
تاربخ هوانوردی است، گزارشات مختلفی در مورد این حادثه وجود دارد. به غیر از گزارش
های رسمی می توان به مستند های ساخته شده توسط بی بی سی و نشنال جئوگرافیک اشاره
کرد. از آنجایی که ما ایرانی ها این حادثه را بارها از دید مسئولان جمهوری اسلامی
و سیمای میلی دیده ایم، شاید بد نباشد که این مستند های کمی بی طرفانه تر را
ببینیم.
مشاهده این دو مستند، احساسات مختلفی را در من
بر انگیخت. اینکه فرمانده ناو آمریکایی مدال گرفته یا اینکه آمریکایی های چه
واکنشی نشان می دادند برای من خیلی مهم نیست. بیشتر تحت تاثیر واکنش طرف ایرانی
بودم. از همه ضایع تر صحنه شعار دادن سپاهیان در قایق های تندروی سپاه که یک
جورایی به عنوان نماد وحشی گری و بی منطقی ارتش ایران نشان داده می شوند. صحنه آزار
دهنده دیگر، مشت های گره کرده و گلوهای دریده است که هیچ دردی از ایرانیان را دوا
نمیکند جز اینکه ایرانیان را مردمانی دور از تمدن و عقلانیت نشان می دهد. در نهایت
هم چهره سفیر وقت ایران در سازمان ملل، که بجای غم و اندوه بیشتر مملو از غرور
وشادی حاصل از گاف آمریکایی هاست. ولی یک حس از میان این غلیان احساسات با بقیه
فرق می کند و خیلی دردناک است. اینکه یک اطمینان قلبی دارم که یک ایرانی یا یک
گروه از ایرانی ها در نهایت با گرفتن مبلغی از طرف آمریکایی توافق کرده اند که
پرونده را از لحاظ حقوقی مختومه کنند.
بر کسی پوشیده نیست که حکومت ایران در سالهای اول
انقلاب دنیا را به هیچ جایش حساب نمی کرده و چپ و راست قواعد بین المللی را زیر پا
می گذاشته. خیلی مضحک به نظر می آید که
همین حکومت برای پس گرفتن حق و حقوقش، دست به دامان سازمان های بین المللی بشود.
به هر حال حادثه در 12 تیر 67 اتفاق اقتاده. کمتر از یک سال بعد در 27 اردیبهشت 68
نماینده سفیر ایران در هلند شکایتی را از طرف جمهوری اسلامی به دادگاه بین المللی
تسلیم می کند. متن شکایت را می توانید از اینجا بخوانید. در
نهایت در 20 بهمن 74 دولت آمریکا و ایران بر سر مسئله سقوط هواپیمای به توافقاتی
رسیند و حکم صادره دادگاه به امضای دو
نماینده ایران و آمریکا رسیده است. این حکم را همراه با امضای خوشگل طرف ایرانی می
توانید در اینجا
ببینید. از مفاد این حکم می توان به موارد زیر به صورت خلاصه اشاره کرد.
1- آمریکا متعهد شده است که مبلغ 132 میلیون
دلار به ایران بپردازد. از این مبلغ 62 میلیون دلار به عنوان غرامت به بازماندگان
این حادثه باید پرداخت شود. مابقی مبلغ هم ذکر نشده که باید توی جیب کی برود.
البته مبلغ 70 میلیون دلار باقی مانده در حدود ارزش هواپیما است. و لازم به ذکر
است که من جایی گزارشی در مورد نحوه پرداخت مبلغ غرامت به بازماندکان این حادثه
پیدا نکردم.
2- دولت ایران تعهد کرده است که دیگر پیگیر قضیه
نباشد و اگر دوباره مشکلی بین ایران و آمریکا پیش آمد این قضیه را پیش نکشد.
حالا در نظر بگیرید حکومت ایران که برای کشته
شدن 3 نفر 200 هزار تومان یا 58 دلار ناقابل جریمه تعیین میکنند. یا دو نفر را به
خاطر 70 هزار تومان قابل دار اعدام می کند. با گرفتن این مبلغ کلی هم با دمش گردو
شکونده.
کرمکی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر بدهید