صد سال به این سالها

سال نو همه مبارک. صد سال به این سالها که روز پنجم عید خبر کشته شدن سرباز مرزی را می شنویم، اون هم تو کشوری که برای همه جهان شاخ و شونه می کشه ولی از پس یک گروه شورشی بر نمیاد. صد سال به این سالها که جمشید رفت و راحت شد. جمشید بچه زاهدان بود و اگر نمی رفت، شاید از زور بی کاری دست به قاچاق می زد و مثل اون پانصد و ششصد تایی که هر سال اعدام می شوند، بی نام و نشان اعدام می شد و کسی هم صدایش در نمی آمد. صد سال به این سالها که جمشید رفت که اگر می ماند شاید یکی از این روزها اسمش وسط صد و خورده ای کشتههای جاده های مرگبار و ماشین های قاتل گم می شد و کسی صدایش در نمی آمد. جمشید اگر می ماند شاید می شد مثل شهریار علی آبادی که چهار سال است اسیر دست دزدان دریایی شده و کسی اسمش را هم نمی دانند. نکته جالب قضیه آنجاست که پاکستانی ها خیلی سریع هموطنانشان را آزاد کردند اما ایرانی های با غیرت و با فرهنگ هیچ کاری نکردند. صد سال به این سالها که جمشید رفت و راحت شد و حداقل چهار نفر اسمش را شنیدند. رسانه های دولتی اسمش را گذاشته اند شهید. جیش العدل هم اسم کشته هایش را می گذارد شهید. یکی نوشته بود همه اعضای جیش العدل را باید در ملا عام اعدام کرد. نمی داند که جمهوری اسلامی زورش فقط می رسد که دزدهای خورده پا را برای پنجاه هزار تومان ناقابل در ملا عام اعدام کند. جرات اعدام کله گنده ها در ملا عام را ندارد. عبدالمالک ریگی که سرکرده همه اینها بود را در خفا در زندان اوین اعدام کردند، اگر که اعدام کرده باشند.

به هر حال سال نو را به همه عزیزان در سراسر میهن اسلامی تبریک نمی گوییم چون دهه فاطمیه می باشد و هموطنان عزیز بهتر است مابین اینکه منتظر کشته شدن بقیه سربازهای اسیر هستند، برای آگاهی از وضعیت تعلق یا عدم تعلق سبد کالا هر چه زودتر به سایت زیر مراجعه کنند.

www.bekeshpaien.com