به حیوانات وحشی غذا ندهید

در چند ماه اخیر حساسیت مردم نسبت به حیات وحش افزایش پیدا کرده که نشانه خوبی برای حیات وحش کشور است. البته در این میان اخبار نادرستی هم منتشر می شود. برای نمونه عکس زیر که در آن ظاهرا یک محیط بان دارد به یک حیوان وحشی غذا می دهد. و بسیاری در فضای مجازی چنین حرکتی را می ستایند و از خوش قلبی و رئوفت قلب این محیط بان تعریف می کنند. در حالی که غذا دادن به حیوانات وحشی کار بسیار اشتباهی است و به جز موارد خاص باید به شدت از آن اجتناب کرد. البته غذا دادن برای گردشگران این فرصت را ایجاد می کند که یک حیوان را از نزدیک مشاهده کنند غافل از اینکه این دیدار کوتاه می تواند خطرات جانی برای حیوان بوجود بیاورد. در زیر خطرات غذا دادن به حیوانات ذکر شده است.

1- غذای انسانی برای حیوانات مضر است

غذای انسانها مواد مغذی لازم برای حیوانات را ندارد و می تواند سلامت حیوان را به خطر بیاندازد. برای نمونه بال پرندگان دریایی که در نزدیکی شهرها بدنیا می آیند ممکن است به خوبی رشد نکند. برای نمونه عکس های زیر را ببیند. این نقص در بال پرندگان به خاطر دریافت کالری بیش از حد و کمبود ویتامین های لازم به وجود می آید. از طرفی حیوانی که در سنین پایین از غذای انسانی تغذیه کند، نمی تواند مهارت های لازم برای تهیه غذا در آینده را کسب کند و برای همیشه به انسانها وابسته می شود. 

 منبع عکس

2- حیوانات از انسان ها دیگر نمی ترسند

غذا دادن مخصوصا به حیوانات شکارچی بزرگ مثل خرس باعث می شود که ترس حیوان از انسان ها بریزد و به راحتی به مناطق مسکونی وارد شود. ورود این حیوانات به مناطق مسکونی می تواند خطرات جانی برای حیوان و ساکنین در پی داشته باشد.و از طرفی همه انسان ها مثل شما خوش قلب نیستند و حیوان ممکن است اشتباهی به یک شکارچی نزدیک شود.

3- بر هم زدن تعادل محیط زیست.
ما به همه حیوانات یکسان غذا نمی دهیم و به همین ترتیب جمعیت برخی گونه ها افزایش پیدا می کند. حتی ممکن است جمعیت برخی گونه ها کاهش پیدا کند و در نهایت تعادل محیط زیست به هم خواهد خورد. برای نمونه در نظر بگیرید که شخص خوش قلبی به گربه های یک محله هر زور کالباس بدهد. نتیجه مستقیم آن افزایش تعداد موش های آن منطقه خواهد بود. یا ویدیو زیر نشان می دهد که چگونه افزایش جمعیت گرگ ها در پارک ملی یلواستون آمریکا مسیر رودخانه این پارک را عوض می کند . 
  

4- افزایش بیماری و جراحت

حیوانات وحشی خیلی کم با همنوع های خود و دیگر گونه ها تماس فیزیکی دارند. تنها در زمان جفت گیری و بچه داری می توان چند حیوان وحشی را در کنار یکدیگر مشاهده کرد. اما وچود یک منبع غذای انسانی باعث می شود که جمعیت زیادی از حیوانات در یک منطقه متراکم بشوند. به همین دلیل مریضی های واگیردار سریعتر میان حیوانات منتشر می شود و می تواند در مدت کوتاهی جمعیت بزرگی را نابود کند. همچنین تراکم حیوانات در یک منطقه باعث افزایش احتمال درگیری و در نتیجه جراحت حیوانات می شود.