حراج تابستانی، مانا نستانی
وقتی مهستی مریض شده بود و افتاده بود توی تخت
بیمارستان، برو بچ تلویزیون طپش پس از مشورت با دکتر مهستی مطمئن شدند که مهستی رفتنی است. خیلی سریع راه افتادند و چهار تا خواننده را جمع کردند که آهنگ
های مهستی را بخوانند. حالا چهار تا خواننده مربوط به مهستی هم نه، بگذریم. کلا
توی ایران رسمه که وقتی یک هنرمند فوت می شود همه به یادش می افتند. همه دنیا
تقریبا قضیه همینه، اما توی ایران شدیدتر. هنرمندان ایرانی معمولا قبل از مرگ کلا
به فراموشی سپرده می شوند. بعد یک دفعه بعد از فوت همه طرفدارش می شوند. خواستم خبر بدهم که فرهنگ شریف هم ظاهرا رفتنی شده است
و برای پرداخت هزینه های درمانش، سازش را به حراج گذاشته.
به نظرم خریدن ساز فرهنگ شریف قبل از فوت این
بزرگوار، سرمایه گذاری خیلی خوبیه. البته ریسکش هم بالاست. اگر خدا خواست و این
بزرگوار فوت نشدند و آمدیم اصلا آنقدر حالش خوب شد که دوباره ساز دست گرفت و کنسرت
گذاشت. خوب آن ساز حراج شده که ارزشش را از دست می دهد که. به نظرم آن کسی که ساز
را می خرد باید شرط کند که ساز پیش استاد بماند و استاد تا زمان مرگ دست به ساز
دیگری نزند. اینطوری ارزش ساز خیلی بالا می رود. وقتی هم بعد از صد و بیست سال،
استاد فوت شدند، خریدار می تواند ساز استاد
را به مبلغ گزافی بفروشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر بدهید